“Zarar vermeme” prensibi doğrultusunda, tıbben bilimsel kanıta dayalı olmayan, tedavi edici niteliği/yararı ispatlanmamış ilaçların hastaya verilmesinden kaçınmak gerekir. Hastaya şifa vereceği ya da kısmen de olsa iyileşmesine vesile olacağı tıbben tespit edilen tedavi yöntemlerinin ve mevcut imkanların ise sonuna kadar kullanılması dinen uygun olur.